[ad_1]
به گزارش دلخوش
به گزارش خبرنگار گروه اقتصادی خبرگزاری برنا، سال ۲۰۲۲ در بازار روتختی، تراکنشی معادل ۱۲.۹ میلیارد دلارانجام شده که بر پایه رتبه بندی محصولات پرمعامله، رتبه ۲۸۹ را به خود تعلق داده است. چین با در اختیار داشتن عدد ۷.۷۹ میلیارد دلار به گفتن اولین سرزمین صادر کننده شناخته شده است و ایالات متحده آمریکا هم با ۳.۷۹ میلیارد دلار واردات، اولین سرزمین داخل کننده محسوب میشود. سرزمینهای هند و لهستان به گفتن دومین و سومین سرزمینهای صادر کننده محسوب خواهد شد. همانطور که از عددها پیداست، ناظر تراکنشهای بالایی در این بازار هستیم و سوالی که نقل میشود این هست که سرزمین ایران چه جایگاهی دارد؟
سال ۲۰۲۲ ایران ۲.۶۹ میلیون دلار واردات و تنها ۲۷۹ هزار دلار صادرات به سرزمینهای گوناگون به انجام رسانیده است. اما کدام سرزمینها خریدار روتختی از ایران بوده اند؟ عمان، عراق، قطر، امارات متحده عربی، افغانستان، کویت، آلمان بر پایه آمار اتاق بازرگانی مهمترین مشتریان ما محسوب است.
چه عواملی علتشده تا با وجود ۸۰۰۰ واحد تولیدی کالای خواب فعال و نیمه فعال و غیرفعال در شهرهای گوناگون ایران، مقدار صادرات از ایران اینقدر پایین باشد؟ هزینه کارگر و قیمت انرژی در سرزمین ما به نسبت سرزمینهای دیگر از جمله چین پایینتر است، اما ناظر آن هستیم که قیمت همه شده تولیدات بالاتر میرود. باور اکثریت تشکیل کنندگان بر این است که دولت از آنها هیچ حمایتی نمیکند تا بتوانند صادرات خود را گسترش دهند و از طرفی تعداد بسیاری از تشکیل کنندگان هم تحریمها را بهانه کرده تا ناظر کم شدن اقتصادی سرزمین باشیم.
موارد گفتن شده بهانه بوده و سرزمین ما ظرفیتهای بسیاری برای گسترش تشکیل و صادرات انواع روتختی دارد. تشکیل کنندگان ما با تمرکز مهم خود برروی تشکیل، فعالیتی در عرصه برندسازی ندارند و همین قضیه جهت شده تا تاجران دیگر سرزمینها نسبت به تولیدات ایرانی شناختی نداشته باشند.
علت این که چرا قیمت تولیدات ایرانی به نسبت روتختیهای چینی بالاتر است، این نوشته میباشد که کارخانههای ما با اندوختههای هنگفتی اغاز به کار کرده اند و از همه ظرفیت خود برای تشکیل منفعت گیری نمیکنند، در نتیجه برای آنها صرفه اقتصادی بسیاری ندارد. فکر کنید یک کارخانه با همه ظرفیت خود اغاز به فعالیت و تشکیل نماید، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ قطعا با افزایش تشکیل، تعداد بسیاری از هزینهها سرشکن شده و میتواند قیمت را تا حد چشم گیری افت میدهد.
راهکارهای تعداد بسیاری از نظر من وجود دارد. با دقت به نامگذاری سال ۱۴۰۳ به افزایش تشکیل با شراکت مردمی میتوان برنامههای عملی تعداد بسیاری داشت. یقیناً نه به آن معنی که باز هم بیاییم و تعداد تشکیل کنندگان را افزایش دهیم چرا که به قدر کافی تشکیل کننده وجود دارد که در مسیر راه اندازی خط تشکیل خود، اندوخته گذاری انجام داده است. راهکار عملی از نظر من این است، عدهای به گفتن تاجر به میدان کار آمده و مسئولیتهای مربوط به برندسازی تولیدات ایرانی را برعهده بگیرند. احتمالا در نگاه اول کاری سخت به نظر آید که اندوختههای بسیاری هم نیاز دارد. هوشمندانه کار کردن بهتر از زیاد کار کردن است. قطعا منفعت مندی از ظرفیتهای برندسازی مدرن می تواند هم در افت هزینهها موثر باشد و هم بازدهی کار را افزایش دهد.

اگر فقط سرزمینهای همسایه ایران یعنی عراق، ترکیه، آذربایجان، ترکمنستان، افغانستان و پاکستان را در نظر بگیریم میبینیم که همین سرزمینها ۱۰۳ میلیون دلار در سال ۲۰۲۲ واردات روتختی داشته اند و از ایران تهیه نکرده اند. حتی باید این مسئله را در نظر بگیریم که تحریمها برای دولتها بوده و برای ملتها نیست بعد میتوان راهکارهای بسیاری برای صادرات روتختیهای ایرانی به سرزمینهای گوناگون فراهم کرد. این چنین بسترهایی به جهت معارفه تولیدات روتختی ایرانی در حال آماده سازی میباشد، اما قطعا اگر بخواهیم همه ۸۰۰۰ واحد تولیدی را به جریان بیندازیم تا مقصد سال یعنی افزایش تشکیل با شراکت مردمی به سرانجام برسد، نیاز به شراکت حداکثری مردمی است که قطعا میتواند حالت همه خانوادههای ایرانی را بهبود بخشد. چرا که با رونق خط تشکیل، قطعا خانوادههای بسیاری مشغول به کار خواهد شد.
با تکیه بر دانش روز در عرصه فروش امیدواریم تا همه افرادی که به جستوجو راهی برای نجات سرزمین و تشکیل کنندگان می باشند داخل میدان شده و اغاز به کار شوند تا بتوانیم بازار جهانی را فهمید ایران کرده و قوت خود را به نمایش گذاریم.
انتهای مطلب/
دسته بندی مطالب
[ad_2]
منبع