اجازه دهید یک‌بار هم ما نقد کنیم

نقد بر نقد. «عجب مهرانی، عجب غفوریانی، عجب مهران غفوریانی…» تمجیدی این‌گونه کار یک منتقد_ روزنامه‌نگار است؟

درست است که «علی بحرینی» سعی دارد با زیرکی و نامحسوس از سریال «زخم‌کاری۲» که خودش جزو گروه نویسندگانش است تعریف کند اما این‌بار، این تبلیغ و تمجید زیادی مشخص، بیرون زده‌‌است.

فارغ از این‌که «زخم‌کاری ۲» با نام جدیدِ «بازگشت» بازگشتی درست است یا بازگشتی غلط، این تبلیغ آن هم از سوی عوامل یک سریال به شدت، پس‌زننده است.

آقای «بحرینی» عزیز، اجازه دهید یک‌بار هم ما نقد کنیم.

شما ابتدای یکی از مطالبتان نوشته‌اید: «مطمئنم اگر با مرتضی امینی‌تبار سابقه‌ی دوستی نداشتم و اگر یکی از عوامل «زخم‌کاری۲» نبودم، می‌توانستم راحت‌تر درباره‌ی او بنویسم…»

آقای «بحرینی» راحت‌تر از این چگونه نوشتن است؟ شما در این مطلب نوشته‌اید: «شاهد تولد یک ستاره هستید…» یا جای دیگر نوشته‌اید:«اصلا مگر می‌شود (پسرمالک)، برای مخاطبان پروپاقرص زخم‌کاری عزیز نباشد؟»

مگر ما بالا‌تر از عزیز، ستاره و سوپراستار هم داریم؟ اگر پاسختان این است که آزادید تعریف کنید، پس چرا نوشته‌اید «اگر دوستی نداشتم و از عوامل نبودم راحت‌تر می‌نوشتم؟»

چه‌کسی جلوی شما را گرفته‌است؟ اگر هم این تعریف و تمجیدها اشتباه است، پس اصلا چرا نوشته‌اید؟

به نظرم بهتر بود به جای تناقض‌نویسی، این‌بار کار را دست خبرنگاران و منتقدین دیگر می‌سپردید، ای‌کاش اجازه می‌دادید که ما از ظهور یک ستاره بنویسیم و چه‌چه و به‌به‌ ما از «زخم‌کاری» را می‌شنیدید.

انتهای پیام/